Van een concert dat een feest moest worden maar het niet werd…….

Gisteravond was dan eindelijk de première van het Promsconcert waaraan het koor waarbij DH zingt deelneemt. Na maanden voorbereiding en urenlange repetities, de laatste week zelfs iedere avond, was het dan eindelijk zover. Het concert werd gegeven in het kader van het 150 jarig bestaan van L.O.V. Waalwijk en Besoijen. Tijd noch geld of moeite was bespaard. Er zou een uitvoering zijn op zaterdagavond en een matinee op zondag.

De hele week had ik de weerberichten al bijgehouden, want het concert werd in de open lucht gehouden. Voor zaterdag zag het er redelijk uit, voor zondag helaas niet.
Zaterdag was het de hele dag prima weer, het was zelfs 22 graden op mijn terras en dan nog wel in de schaduw, dat beloofde wat. Helaas, rond 17.00 uur begon het tij te keren en de lucht te betrekken. Toen tegen 18.30 uur de heren vertrokken viel er wat regen, maar volgens de buienradar zou dat rond half acht over moeten zijn.
Ik imiteerde de buurtbus, want met 6 dames als passagier, vertrok ik richting concert. We waren keurig op tijd, maar inmiddels regende het al behoorlijk. Nog steeds hoopten we dat het voor even zou zijn, maar helaas.

Om te voorkomen dat iedereen op de tribune met paraplu's ging zitten en daardoor het zicht zou belemmeren voor de rest van de toeschouwers, werden deze verboden en werden er oranje poncho’s uitgedeeld. Het leek wel een voetbalwedstrijd van het nationale team in plaats van een concert.

 

In het begin hielden we nog goede hoop, Ernst Daniel Schmidt zei ook dat het zo op zou houden met regenen, maar helaas, het regende gestaag door.

Het koor stond gelukkig droog, maar het zeil boog af en toe gevaarlijk diep door, soms bolde het op van de wind en sloeg er wat regen af, wat een erg raar gehoor gaf.

De muziek was prachtig, het orkest speelde de sterren van de hemel. Voor de pauze zou er een meer klassiek deel gezongen worden met werken uit Nabucco, De Parelvissers en Ernani, na de pauze stond o.a. Bohemian Rhapsody (ja van Queen) op het programma, iets waar ik me heel erg op verheugde en naar uit zag.

Het was bijna pauze, de burgemeester kwam op het podium en er werd hem het jubileumboek aangeboden. De sfeer was prima, we mochten zo koffie gaan drinken en weer wat warm en droog worden toen er ineens geroepen werd om de EHBO. In de eerste instantie wisten we niet wat er aan de hand was, maar de roep om de EHBO werd harder en dringender en ineens werd ons duidelijk dat er iemand onwel geworden was op het podium. We dachten dat een koorlid was flauwgevallen, de toespraak was afgelopen, dus we gingen de warme koffie halen. Een beetje mopperend stonden we in een koude tent bij elkaar zonder koffie, want er stond een enorme rij bij de uitgifte dus ik besloot even te wachten. We hoorden wel een sirene, maar realiseerden ons niet dat die achter langs kwam. Dat bedenk je toch niet? Je bedenkt toch niet dat er tijdens een feest iemand overlijdt, en dan nog wel iemand die op het podium zit. Je gaat naar een concert en staat er nooit bij stil dat het weleens geen feest zou worden. Je staat er nooit bij stil dat het weleens anders kan gaan. Na de pauze werd duidelijk dat er iets goed mis was en werd het concert ook afgelast. Wat verschrikkelijk voor de eventuele familie op de tribune lijkt me dat. En hoe triviaal het ook klinkt, wat sneu voor het jubilerende koor dat na alle voorbereidingen haar feest zo gruwelijk in het water zag vallen…….

Bingo!

The Quilt Shop heeft een leuk initiatief! Ze houden een Spring Fever Bingo. De bingo begint maandag 24 mei a.s. Iedereen kan meedoen, het is vrij simpel en er zijn prachtige prijzen te winnen. Geïnteresseerd? Klik op de button hieronder dan kun je er alles over lezen. Veel plezier met de bingo!

Van een vreemd voorwerp en het vervolg van de trip

Woensdag hadden we weer onze “Beekes” bee. Ik verheug me er altijd op, want het zijn heel gezellige dagen waarop we elkaar meestal veel te vertellen hebben. Deze keer week daar niet van af. Caroline had iets bij zich wat gemaakt was van een heel gezellige stof. Wat was dat nu toch?

Het leek een heel chique baret, daar kon het best wel voor dienen. Om de beurt zetten we het ding zo voordelig mogelijk op. Mij stond hij voor geen meter, misschien heb ik geen hoedenhoofd, dus geen foto van mij met dat ding op mijn hoofd, hier in dit blog. Vanwege de privacy lijkt het me beter om geen foto’s hier te plaatsen van de Beekes, dus helaas, ik kan de lol niet delen deze keer. Maar goed, het is dus geen hoofddeksel, dat moge duidelijk zijn. Het is een taartenhouder (ik heb geen idee wat de officiële benaming is), dat wil zeggen, mocht je een taart hebben gebakken dan kan het ding mee in deze verpakking. Het is een leuk ding en natuurlijk kregen we allemaal het patroon hiervan, dus ook dit ding staat op mijn “to do” lijstje.

Iedereen had inmiddels minstens twee blokken af van de Journey of a Quilter en weer verbaasden we ons over het complete verschil van hetzelfde blok, gemaakt van een aantal dezelfde stoffen.

Volledig album bekijken

Ik ben zo benieuwd naar het eindresultaat. Het wordt echt leuk. We hebben er allemaal zo’n plezier in, dat er hard wordt gewerkt aan de blokken. Het is ook fijn om te maken, want de stitcheries kunnen worden gemaakt zonder meteen een hele boel dingen om je heen te hebben. Eigenlijk kost het uitzoeken van de stofjes en het snijden van de verschillende vormen de meeste tijd. Ik denk dat we bij de volgende Bee al weer een heel stuk verder zijn. Ik ben benieuwd.

Het is prachtig weer, ik geniet met volle teugen. De tuin is op orde, dus ik heb ruim tijd om te gaan fietsen. DGS van 5 logeert een paar daagjes hier, dus we fietsen met hem lekker rond. In de buurt fietst hij op zijn eigen fiets, als we echt een toertje gaan maken gaat hij achterop bij DH. Iedere keer als ik hier rond het dorp fiets voel ik me zo bevoorrecht dat ik hier mag wonen. Een prachtige omgeving, binnen 5 minuten zit ik tussen de velden en landerijen.

Volledig album bekijken

De komende dagen zou de zon nog volop moeten schijnen, dus morgen nemen we weer de fiets en trekken erop uit. Alleen nog een leuke bestemming zoeken.

Van een mooie dag en een leuke verrassing…..

Zou het dan toch eindelijk lente worden? Het lijkt er wel op. Gisteren was het op mijn terras ineens heel voorzichtig lente, het was gewoon zacht! Jongste DD kwam voor een verlate Moederdag, ook al doe ik er niet aan, zij wel dus. Omdat vorig weekend de Giro rond Utrecht het hele verkeer in de war stuurde had ze Moederdag verzet naar gisteren. Ze had twee prachtig ingepakte presentjes bij haar, eentje met 3 prachtige FQ’s in aqua tinten. Ze was bij Laura in de Muurhuizen geweest en had deze FQ’s uitgezocht omdat ze de kleur zo mooi vond. Ik vind ze prachtig, en omdat ik nog niet erg veel in die tint heb, ben ik bang dat dit het begin is van een nieuwe verzameling. In het andere pakje zaten heel aparte aardewerken onderzetters, voor op mijn tuintafel. Ik ben er erg blij mee, Jongste weet meestal precies wat ik leuk vind.

Wij zijn geen van tweeën mensen om alleen maar te zitten en thee te drinken dus ik had bedacht dat we samen wel naar het plaatselijk tuincentrum konden gaan om planten te kopen voor mijn potten die smeekten om iets vers erin. De primula’s hadden echt hun beste tijd gehad om over de uitgebloeide bollen maar te zwijgen. Helaas had blijkbaar het hele dorp en de rest van de omgeving hetzelfde plan opgepakt, dus het was een hele toer om eerst de auto te parkeren, daarna een karretje te bemachtigen om daarna tussen alle mensen door de planten te pakken die je daarna (als je eindelijk aan de beurt was) bij de kassa af moest rekenen. DH wilde graag rood-wit-blauw op het terras. Jaren geleden heb ik eens planten in die kleuren bij elkaar gezet, blijkbaar heeft dat zo’n verpletterende indruk gemaakt dat hij daarom blijft vragen. Omdat ik lijd aan “the disease to please” heb ik de planten daarop uitgezocht.

Vandaag scheen de zon, er was geen wind en het was meer dan 18 graden op het terras. Mijn handen jeukten om de gekochte planten in de bakken te gaan zetten dus rond 11 uur stond ik in de tuin. Het werd na een tijdje zelfs zo warm dat ik een t-shirt zonder mouwen heb aangedaan. DH hielp lekker mee door met potgrond, Hydro korrels en water te sjouwen. De uitgebloeide bollen moesten eerst in de grond. Dat is lastig, want ik heb haast geen plaats meer over om ze te zetten, maar na een beetje duwen en trekken lukte het toch. Zoals ieder jaar was mijn trip naar het tuincentrum gisteren slechts een begin. Zoals ieder jaar had ik me iets verrekend in de planten. Zoals ieder jaar ga ik morgen de volgende lading halen, maar dat is geen straf hoor. ‘n Tuincentrum is voor mij, net als een quiltwinkel, zoiets als een snoepwinkel voor een kind.

Nu moet het alleen nog lente blijven…..

Van vogeltjes en veren…..

‘t Is Pietenweer, het regent, het is koud, het lijkt niet eens herfst. Het is onbestemd truttig weer. Het is niet eens weer om naar een meubelboulevard te gaan, laat staan naar een autodealer!

Het is zuiver quiltweer, alhoewel, deze nattige kou maakt mensen snel chagrijnig en dat schiet ook niet echt op. Maar als ik weer tussen mijn lapjes zit laten al de kleuren om me heen me vergeten hoe triest het er buiten uitziet.

Ik ben klaar met blok 9 van Tail Feathers, er zat behoorlijk veel werk aan, meer dan ik in eerste instantie dacht. Het duurde dan ook veel langer dan ik dacht toen ik er aan begon. Misschien ook wel omdat ik aan het laatste echte blok begon. Ik wilde vooruit om alle 9 blokken aan elkaar te kunnen zetten. Daar kon ik vanochtend aan beginnen, want vannacht – toen ik niet kon slapen – heb ik blok 9 afgemaakt.

Daarna mochten alle negen blokken aan elkaar en kreeg ik het volgende resultaat.

(Helaas hangt mijn quiltwall een beetje raar, vandaar dat hij niet helemaal vierkant is) 

Nu moet ik nog een 24 log cabins en 4 blokken met geappliqueerde vogeltjes voor op de hoeken. Dus voorlopig ben ik nog wel even bezig.

Morgen ga ik naar een quiltvriendin, lekker een bee-dagje. Ik ga dan maar verder met het quilten van Leanne’s House, ik ben benieuwd hoeveel ik daar aan zal doen……

Van kou en regen en ‘n nieuwe obsessie….

Het is koud, erg koud, graden te koud voor de tijd van het jaar. Het zou rond de 17 graden moeten zijn, maar het kwik blijft steeds maar hangen rond de 13 graden. Daarbij laat de zon zich ook maar weinig zien dus het is donker, ongezellig weer. Toen het vorige week ging regenen dacht ik eerst “ok, het is nodig, de grond is veel te droog, dus prima wat regen”. Je zag dat het effect had, want het gras kleurde wat bij, het werd ineens groener en niet eens aan de andere kant van de straat, maar in mijn eigen achtertuin. Maar nu wil ik wel een straaltje zon, een beetje leuk weer. Het hoeft niet warm te zijn, als het maar zonnig is, zodat je uit de wind en in de zon nog een beetje de idee hebt dat het best lekker weer is.

Ik moet eigenlijk de primula's wat uit het zicht zetten want die hebben echt hun beste tijd gehad en de uitgebloeide bollen verzamelen die in de bakken staan. Ik zet ze dan in emmers uit het zicht, totdat het weer tijd is om ze in de manden en bakken te doen die ik op mijn tuintafel heb staan in de maanden dat we er toch niet aan zitten. Doordat deze tafel meteen achter de schuifpui staat kun je genieten van het voorjaar terwijl je lekker warm binnen bent.

Dit weer is wel prima geschikt om lekker bezig te zijn met patchen, stitchen, quilten en alles daar omheen. Ik liep wat achter met de Tail Feathers BOM, want er was van alles tussen gekomen, maar ik heb inmiddels blok 8 af en ben bezig aan blok 9.

De quilt bestaat uit negen blokken, die aan elkaar gezet worden, 3x3. Daarna moet er nog een rand omheen van logcabins en in de hoeken komt er een geappliqueerd vogeltje dat ook in elk blok van de quilt staat. Daarna kan ik beginnen met quilten. Ik denk dat ik het op de machine doorquilt, maar daar ben ik nog niet helemaal uit.

Twee weken terug verveelde ik me een beetje en kwam al surfend op de site van Fionamarie. Dit is een online shop en zij verkoopt o.a. patronen van the Gingham Girls. Ik was meteen verkocht, zo’n prachtige appliqué’s! De ene nog leuker dan de andere. Ik heb meteen een patroon besteld van een tas, ik maak niet snel een tas omdat ik de meeste niet echt leuk vind, maar deze was om te smullen. Nu alleen nog tijd vinden om de tas te maken… Alhoewel, ik denk dat die er wel tussendoor glipt.

Van Veldhoven en een experiment

De Europese Quiltkampioenschappen zijn weer voorbij. Dus kan ik erover schrijven en wat foto’s laten zien.
Vrijdag – Koninginnedag – ging ik erheen. Met een boogje, om een quiltvriendin op te pikken reed ik naar Veldhoven. Ik had natuurlijk mijn batmobiel weer ingepakt om er zeker van te zijn dat ik de hele dag uit de voeten zou kunnen. De tweede quiltvriendin stond ons al ongeduldig op te wachten toen we arriveerden dus we gingen met zijn drieën een dagje genieten! Eerst naar de winkeltjes want, dachten we, de meesten zouden wel eerst naar de quilts gaan kijken, dus als we in omgekeerde volgorde zouden lopen, dan konden we overal goed bij. We begonnen bij de stand van Aurifil, daar hadden ze een erg leuke workshop waarvan de pakketjes te koop waren. Dat waren de eerste dingen die in mijn bergplaats (in de batmobiel dus, zo’n ding heeft vele voordelen hoor!) terecht kwamen, samen met een verzameling mooie kralen en een mooi strengetje garen dat we cadeau kregen. Daarna kocht ik nog een heleboel interessante dingen.

Prachtig garen voor stitcheries kocht ik bij een Afrikaanse winkel. 3 leuke patronen – zakkeleintje, een stitcherie quiltje voor de keuken en een dot van een engel (ik had toch al wel eens verteld dat ik die verzamelde of niet?) kon ik niet weerstaan.
Een hele verzameling kleine knoopjes in de vorm van sterretjes, hartjes, schaartjes, klosjes en spelden kochten we gezamenlijk.
Ik viel voor zijde in 4 prachtige kleuren, die ik nog steeds nodig had voor een BOM waar ik aan wilde beginnen en voor een hele verzameling FQ’s gewoon voor de heb (erg hè). Toen zag ik ineens schoolbordstof dat ik nog niet kende en had meteen een bestemming hiervoor. 

We hadden voor de koffie ( want daar waren we tegen twaalven echt aan toe) een winkeltje gezien met alleen maar thema stoffen en daar had ik een FQ aangeschaft met een print van geisha's etc. Die geisha’s zouden het prima doen op mijn Japanner. Daar hadden ze vast ook wel iets dat prima bij de schoolbordstof zou passen, dus terug daarheen. En ja hoor, daar vond ik een lapje met grote gekleurde letters, goed hè! Terwijl ik zo stond te zoeken, vond ik nog twee schattige FQ's met bijtjes erop en omdat de Bee waar ik deel van uitmaak heet Beekes (spreek uit Biekes en dat zijn weer bijtjes dus) wil ik dit gaan gebruiken voor iets daarvoor.

En natuurlijk wilde ik ook mijn collectie Venne katoenen garen uitbreiden. Ik vond er nog drie die ik niet had.

Ik voelde mijn voeten toch wel en omdat we dorst hadden zijn we weer naar het restaurant deel gegaan om iets fris te drinken. Na ook nog een grote kop koffie (een mens moet wat om alert te blijven nietwaar?) gingen we toch nog even quilts kijken. ‘s Ochtends had een alleraardigste Deense mevrouw ons de achtergrond en inspiratie van de Deense quilts die daar hingen uitgelegd. Raar dat je daarna ineens met andere ogen naar een quilt kijkt. Er wordt ineens meer duidelijk. Natuurlijk hingen er ook prachtige quilts van McKenna Ryan, een van mijn favoriete ontwerpers.

Een van de quilts waar ik het meest van onder de indruk was kwam uit Israël, het was de moeder van de artiest die voor ze overleed graag borduurde. De quilt bestond uit ontelbare kleine vierkantjes en werd dus gemaakt ter nagedachtenis aan haar moeder.

Eigenlijk heb je aan een dag niet eens genoeg want we hadden echt nog niet alles gezien toen het sluitingstijd was. Volgend jaar is deze tentoonstelling een week later, ik hoop toch zo dat ik dan weer kan gaan, want het was echt de moeite waard! (Ook al moest ik zaterdagochtend wat langer blijven liggen dan gepland was)

En nu……. het experiment! Toen ik vrijdag ruim tegen 8 uur ‘s avonds naar huis reed was ik blij dat ik had gezorgd dat DH te eten had. Vandaag was ik heerlijk bezig met een quilt en moest dat onderbreken omdat het fijn zou zijn als er een warme maaltijd op tafel zou komen. In 30 jaar (en volgens mij in zijn hele leven)heeft DH nog geen een keer gekookt. Dat was mijn pakkie an, ik vind koken over het algemeen leuk en ach, ik kook nog lekker ook, al zeg ik het zelf. Maar sinds DH met pensioen is ben ik af en toe ook wel eens toe aan minimaal ADV. Dus heb ik het volgende bedacht, ik kook nog 5x per week. Een keer mag er worden gerommeld met eten, dus een “warme” boterham, of frietjes (uit eigen friteuse) met iets simpels erbij, maar de andere keer, mag er niets gehaald worden, of iets wat op de rommeldag wel mag. Tot mijn grote verbazing ging DH hiermee akkoord. Hij gaat nu dus bij mij in de leer. Ik denk dat ik morgen pasta maak, dan kan hij kijken hoe de salade en zo moet en dan tegen het weekend is hij eindelijk een keer aan de beurt. Ik ben benieuwd! Als hier niets meer geschreven wordt, is het duidelijk dat er iets niet helemaal goed is gegaan met het experiment (lol).